طوق چون فاخته ، شیرازهٔ مشت پر ماست

حلقهٔ دود، کمند کف خاکستر ماست

همچو خاک آینهٔ صورت افتادگی ام

گرد نقش قدم راهروان جوهر ماست

بسکه چون تیر گذشت از بر ما عیش شباب

محو خمیاز چو آغوش کمان پیکر ماست

شوق غارت زده انجمن دیداریم

هرکجا آینه ای خون شده چشم تر ماست

عجز، آیینهٔ واماندگی ما نشود

طایر شوخی رنگیم و شکستن پر ماست

مست شوقیم ، درین دشت ، ز سرگردانی

گردبادیم و همین گردش سر ساغر ماست

کوتهی نیست ، پریشانی ما را چون زلف

سایهٔ طالع آشفته ز مو بر سر ماست

آسمان گرم طواف دل ما می گردد

مرکز دور محیط آب رخ گوهر ماست

از دلیران جنون تاز بساط یاسیم

قطع امید دو عالم برش خنجر ماست

راحت شمع به انداز گداز است اینجا

هرقدر پیکر ما آب شود بستر ماست

ما به یک صفحه ز صد نسخه فراغت داپم

دل آشفته اگر جمع شود دقتر ماست

بسکه داریم درین باغ کدورت بیدل

لاله سان آینه زنگارنشین در بر ماست